چرا رهبر ایران نیازی به اختلاس ندارد؟

مقام و موقعیت را می‌توان از نظر طول دوره قدرت به دو گروه ۱ و ۲ تقسیم کرد:

گروه ۱: دائمی مثل رهبر

گروه ۲: موقتی مثل رئیس جمهور یا شهردار

از طرف دیگر می‌توان مناصب و مقامات را یک جور دیگر هم از نظر امکان تصرف به دلخواه در پول زیر دست، به دو گروه الف و ب تقسیم بندی کرد:

الف: آنهایی که توان تصرف به دلخواه در هر آنچه که از زیر دستشان رّد میشود را دارند مثل رهبر که میتواند خزانه مملکت را به هر سویی که دوست داشت تغییر مسیر دهد یا مثل مراجع تقلید که میتواند پولی‌ که زیر دشکچه دارند را به هر نحوی که دوست دارند استفاده کنند.

ب: آنهایی که مثل یک وزیر یا مدیر مدرسه یا رئیس بانک گرچه ظاهرا حجم زیادی پول زیر دست خود دارند، اما به دلیل وجود دستگاه‌های نظارتی و حسابرسی در بالای سر خود، عملا این حجم زیاد پول در زیر دست، چندان قدرتی‌ به آنها نمیدهد. به عبارت دیگر ۱۰ میلیون زیر دشکچه یک مرجع قدرتش شاید چندین برابر ۱۰ میلیارد تومانی باشد که در دست وزیر آموزش پرورش باشد.

از بین چهار گروه الف۱، الف۲، ب۱، ب۲ تنها آنها که موقت هستند (به ۲ ختم میشوند) و یا آنهایی که با ب شروع میشوند نیاز دارند دزدی کنند. ماکزیمم دزدی در گروه الف۲ است همانطور که حجم پول‌های گمشده در دوره شهرداری و ریاست جمهوری احمدی نژاد سر به فلک میزند. رهبر در سیستم ایران در گروه الف۱ است ، یعنی‌ هم دائمی است و هم هر لحظه اراده کند به هر کسی‌ که دلش بخواهد به هر مقدار میتواند پاداش بدهد و وفاداری او را بخرد. بنابراین او هیچ دلیلی‌ ندارد که بخواهد دزدی کند، وقتی‌ جیب مملکت جیب من است و کلید خزانه همیشه به روی من باز است، و خیالم هم راحت است که چنان مهره چینی‌ کرده‌ام که تا آخر عمر عزل ناپذیر هستم، چرا من باید از خودم بدزدم؟

شاید بگویند که مبارک و بن علی‌ هم برنامه ریزی کرده بودند که مادام العمر باشند، پس چرا باز هم از خزانه کشور میدزدیدند، پاسخ این است که همه دیکتاتور‌ها از احتمال عزل شدن آگاه و نگرانند، اما برای یکی‌ مثل بن علی‌، در صورت عزل پول گره گشا خواهد بود و او میتواند با آن زندگی‌ راحتی‌ در گوشه‌ای از جهان داشته باشد، اما برای رهبر ایران، در صورت عزل قطعا پول فایده‌ای به حالش نخواهد داشت، بنابراین مبارک برای دزدی دلیل دارد ولی‌ رهبر ایران بهتر است به جای اینکه به فکر ذخیره بی‌ فایده پول برای روز عزل باشد، تمام توانش را روی کاهش احتمال عزل خود بگذارد.

به همین دلیل اختلاس نکردن رهبر ایران از بیت المال نه عجیب است و نه شایسته تقدیر، فقط یک احمق ممکن است پول را از جیب چپش بدزدد و در جیب راستش بگذرد و رهبر ایران هم احمق نیست.